یاد باد آن که چو رعنا صنمی با ما بود همدمی، هم قدمی ، چشمِ نمی با ما بود چلچراغِ شبِ ظلمانیِ ما می افروخت روشنی بخشِ خیام و حَرَ می با ما بود یاد باد آن که پریشانیِ دلها می بُرد مهربان عارفِ والا کَرَمی با ما بود زنده می کرد دلِ مُرده ی ما را هردم چو مسیحا نَفسی ، هر قدمی با ما بود یاد باد آن که به ما درسِ کرامت می داد خوانِ گسترده ی والا نِعَمی با ما بود دلم از دوری او داغِ شکستی دارد یارِ شیرین دهنی، آن و دَمی با ما بود حیف ازآن شاه چراغی که به خاموشی

هرکه را رسمِ وفاداری به جاست با الفبای " صَفَر " دَردآشناست ص ادِ آن ص افی شدن بی غَلّ وغَش کربلا تا کوفه را سَعی و ص فاست فا ءِ این ماهِ خدا ، فردوسِ عشق، فیضِ عُظما بُردن از اشک وعزاست ر ایتی از ر ایِ آن در اهتزاز در لوایِ آن چه غوغایی به پاست از نفیرِ " ماهِ حُزنِ اهلِ بَیت " ، ناله هایی درنوای نینواست تعزیَت گویِ عزا خیلِ مَلَک اربعین در هر صَفر همراه ماست " اَربَعین " آغازِ حرفش با اَلِف اَلفُ اَجرٍ فِی المَصائِب اَو بَلاست با ی آن با نویی از بـِ نتُ

دهه ی فجر انقلاب اسلامی مبارکباد بهمن پیروز بادِ موافق به زمستان وزید روح خدا از دَمِ عیسی دمید بحرِ خُروشانِ زمان رام شد نوحِ سُکاندار ، دل آرام شد بارِشِ رحمان به دل وجان گرفت باور و هِمّت سَروسامان گرفت فجربرآمد همه جا نور شد کوری چشمِ شب دیجور شد مامِ وطن عزّت خود باز یاف گُلشَنِ دین سروِ سر افراز یافت پیرِخُمین آمد وپیمانه داد باده ی جانانه زمیخانه داد بادِ صبا، عطرِ شهیدان وزید روحِ خدا، روضه ی رضوان، رسید دیــوِ پلیــد آن طــرفِ آبــها، گِل به دهن